شالویی: «جمال‌پور» هنرمند جوانمرد و اهل فتوتی است
تاریخ انتشار: ۲۴ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۸۲۸۶۲
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، آیین نکوداشت استاد عباس جمال پور؛ نگارگر و موسیقی شناس برجسته کشور با حضور جمع زیادی از هنرمندان نگارگر و نقاش، استادان دانشگاه و علاقه‌مندان به هنر نگارگری ایرانی در تالار شهید مطهری (ره) انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.
در ابتدای این آیین محمود شالویی رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی طی سخنانی گفت: استاد جمال پور به همان اندازه قلمش تواناست و در نگارگری استادی خود را رخ می‌کشد که در بیان اندیشه‌های هنری خاصه آنجا که به نکات حکمی و معرفتی و فلسفی اشاره می‌نماید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی اضافه کرد: در سلوک عملی استاد جمال پور همواره مردانگی، فتوت و جوانمردی پررنگ و قابل توجه است و این مهم از برجسته‌ترین ویژگی‌های اخلاقی این استاد گرانقدر به شمار می‌رود.
رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی تصریح کرد: استادانی، چون آقای جمال پور با همه سختی‌ها و دشواری‌های موجود می‌توانند عنصری موثر و تأثیرگذار در عرصه هنرهای تجسمی باشند. البته استاد جمال پور و هنر ایشان منحصر به نگارگری نیست، چرا که ایشان در موسیقی هم یدطولایی دارد و در سخنوری برگرفته از دانش و حکمت و ادبیات فارسی نیز از تبحر و تسلط بالایی برخودار است.
مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: دولت مردمی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، خاصه انجمن آثار و مفاخر فرهنگی توجه ویژه‌ای به پاسداشت و تکریم چهره‌های تابناک عرصه علم، فرهنگ و هنر ایران دارند. در این مسیر انجمن توفیق پیدا کرده که حدود ۳۰۰ تن از مفاخر و مشاهیر برجسته ایران و جهان را مورد تجلیل و اجلال قرار دهد. این نکوداشت‌ها آنگاه اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند که در زمان حیات بزرگان باشد تا قدر این عزیزان بیشتر دانسته شود. از اینرو ضمن تکریم مفاخر درگذشته، تلاش ما بر این است استادان و نام آوران ایران و جهان فارسی زبان، خاصه هنرمندان برجسته ای، چون استاد عباس جمال پور در بهترین شکل ممکن به عموم مردم ایران خاصه نسل جوان کشور معرفی شوند.
**جمال پور؛ هنرمند خلاق و جستجو گر
بهمن نامور مطلق رئیس فرهنگستان هنر، سخنران بعدی این آیین بود. او در ابتدای سخنان خود گفت: در حوزه مضمون شناسی تأکید می‌شود که هر نقاشی «هنرمند» نیست. «هنرمند» اگر صرفا به تقلید و تکرار اهتمام کند یا به «ترکیب» بپردازد، هنرمند نخواهد بود. «هنرمند» در مضمون شناسی آن کسی است که اهل «خلق» باشد. یعنی باید توانایی داشته باشد که از «هیچ» و از «درون» به خلق اثر هنری بپردازد.
وی در ادامه سخنان خود گفت: درباره استاد جمال پور باید به این نکته اشاره کرد که آثار ایشان دارای نوعی مضمون است که ازدرون او نشأت گرفته است. جمال پور از آن دست هنرمندانی است که عنصر جستجوگری در آثار هنریش کاملا آشکار و قابل توجه است. اگر هنرمند اساسا جستجو گر نباشد و سیرو سلوک درونی نداشته باشد دیگر نمی‌توان به او اطلاق این عنوان را کرد.
رئیس فرهنگستان هنر به مضمون درونی آثار جمال پور نیز اشاره کرد و گفت: با مداقه در آثار استاد متوجه می‌شویم که این هنرمند برجسته در جستجوی «آنیما»ی درونی خود است. «آنیما» در دیدگاه یونگی شامل چهار اسطوره جسمانی، زیبایی، معنویت و حکمت است. «آنیما» یی که استاد جمال پور در آثار خود جستجو می‌کند ترکیبی از «زیبایی» و «معنویت» است.
وی در پایان تأکید کرد: از یک سو نوعی پیوستگی عمیقِ درونی میان همه آثار هنری استاد جمال پور وجود دارد و از سوی دیگر ذکر این نکته نیز ضروری است که جلوه‌های زیبایی و معنویت در آثار ایشان، نشانگر جمال الهی است.
**اهمیت و ضرورت توجه به هنرمندان تجسمی ایران
در ادامه این آیین محمد خراسانی زاده مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سخنرانی کرد. او طی سخنان کوتاهی گفت: از همه هنرمندان کشور تقاضا داریم توجه بیشتری به عرصه مغفول هنرهای تجسمی داشته باشند.
او تأکید کرد: بی شک با فاصله بسیار زیادِ کمی وکیفی آثار و تولیدات هنرمندان تجسمی از سایر شاخه‌های هنری فراتر است. یکی از این چهره‌ها نیز استاد جمال پور اند. باید با همکاری و مساعدت فعالان این عرصه هم ایشان و هم دیگر بزرگان و مفاخر هنری ایران بیشتر و بهتر معرفی و آثار هنری آنان در اختیار جامعه و علاقه‌مندان قرار بگیرد.
**جمال پور؛ هنرمند ماندگار
محمد علی رجبی استاد هنر دانشگاه شاهد چهارمین و سخنران و استاد حاضر در آیین نکوداشت استاد جمال پور بود. او بیان کرد: برخی از هنرمندان همواره در تاریخ ماندگار اند. استاد جمال پور از جمله این هنرمندان است. ایشان از سلسله هنرمندان متفکر است. یعنی آنچه که بیان می‌کند مبتنی بر نوعی تفکر و «معنا» است.
استاد هنر دانشگاه شاهد تأکید کرد: فرم‌های هنری هر هنرمند، به مثابه امضای او و نشانگر سبک خاص آن هنرمند است. «رنگ» بیان احساس می‌کند و «فرم» حاکی از تفکر است. از اینجاست که متوجه می‌شویم کدام هنرمند اهل تفکر و مداقه است. هنر ناب، هنری است که از دل برآید و لاجرم بر دل نشیند.
رجبی اضافه کرد: هنرمند کسی است که خود را فراموش می‌کند و با فنای فی الله در پی آن است که حقیقت را آشکار و ظاهر کند. هنرهایی، چون خوش نویسی و نگارگری از آن دست هنرهایی اند که بیننده را از ظاهر به سمت معنا می‌برد و با محو هنرمند، بیننده به حقیقتِ معنا دست پیدا می‌کند.
عضو شواری مشاوران علمی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی تأکید کرد: با مداقه در آثار استاد جمال پور شاهد هستیم که ایشان به اصطلاح صفحاتی را خالی می‌گذارند تا مخاطب در اثر مداقه و تفکر کند، لذا ایشان در پی تحمیل خود به بیننده و مخاطب نیستند.
**جمال پور؛ کمال و جمال هنر
محمد باقر آقامیری استاد هنر نگارگری نیز در این آیین به ایراد سخن پرداخت و گفت: استاد جمال پور هنر را در تمام ابعاد زندگی معنا، تجزیه و تحلیل کرده اند. این استاد بزرگ، به شکلی هنر را عرضه کرده اند که به تبع آن، زندگی مساوی با هنر است.
او تصریح کرد: هنر از دیدگاه جمال پور همان «کمال» است که با مداقه در آن به «جمال» می‌رسیم. از نظر جمال پور جامعه‌ای که تهی از هنر باشد، بی روح و خشن خواهد است بنابراین جامعه‌ای که با هنر پیوند دارد، سراسر مهر، خلاقیت و مهربانی است.
آقامیری در پایان گفت: استاد جمال پور، جمال هنر نگارگری و البته هنرهای موسیقایی خاصه ساز ویلیون اند. ایشان پیر و بزرگ جامعه هنری ایران اند که باید بیش از این مورد تقدیر و سپاس قراربگیرند. شایسته است که درباره خصائل، اندیشه و احساسات ایشان مثنوی هفتاد من به نگارش درآید.
درادامه مراسم، هادی منتظری موسیقیدان و آهنگ ساز به اجرای برنامه موسیقایی با ساز کمانچه پرداخت و محسن فرشاد نیا نویسنده و پژوهشگر حوزه هنر نیز طی سخنانی به تحلیل برخی از آثار هنری استاد عباس جمال پور پرداخت.
درپایان این آیین، استاد عباس جمال پور به ایراد سخن پرداخت و گفت: انسان اشرف مخلوقات است و گوهر الهی در ضمیر همه آدمیان نهفته است. هنر نیز از جمله این گوهرهاست که از سوی خداوند متعال در درون برخی از هنرمندان به ودیعت نهاده شده است.
او تأکید کرد: عشق از جمله جاذبه‌های انسانی و نمونه عناصری است که باعث استمرار حیات در جهان هستی شده است. جاذبه، نشأت گرفته از زیبایی است که تجلی شاخص آن در هنرهای ملی ما از جمله نگارگری و ادبیات نمایانگر است.
در پایان آئین نکوداشت استاد عباس جمال پور الواح تقدیر انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و دفتر هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به ایشان اهدا گردید.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: عباس جمال پور تجلیل نگارگری نقاش محمود شالویی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی فرهنگ و ارشاد اسلامی استاد جمال پور هنر های تجسمی آثار هنری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۸۲۸۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«شهر آفتاب مهتاب» اتفاقی آوانگارد در تئاتر دهه ۴۰
به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «شهر آفتاب مهتاب» به نویسندگی علی حاتمی و کارگردانی عباس جوانمرد (محصول ۱۳۴۵) اختصاص داشت.
پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و سیدمحسن حسن‌زاده (منتقد تئاتر) برگزار شد.
عباس غفاری در این برنامه گفت: این نمایش جز اولین تجربیات علی حاتمی در ادبیات فارسی و شعر کهن است. او در ادامه نیز در آثار دیگر چنین تلاشی را پی می‌گیرد و آثار مهمی را خلق می‌کند. «شهر آفتاب مهتاب» از جمله آثاری است که فقط برای ضبط تلویزیونی آماده شده و روی صحنه نرفته است.
سیدمحسن حسن‌زاده در ادامه این برنامه گفت: اگر بخواهیم درباره این نمایش صحبت کنیم باید در ۲ سطر بگویم که این اثر اتفاق بزرگ و سترگی در تاریخ نمایش ما است. زیرا پیشنهاد جدیدی در متن و کار گروهی در آن اتفاق می‌افتاد. البته اگر بخواهیم تنها با دیدن این نمایش، گروه هنر ملی را قضاوت کنیم، کم لطفی کرده‌ایم. زیرا این اثر تنها یکی از تجربیات گروه هنر ملی و از پیشنهادات آقای جوانمرد در آن زمان بوده است. در حقیقت پیشینه تشکیل گروه هنر ملی که به میانه دهه سی بر می‌گردد، اهمیت بیشتری دارد. زیرا اگر به این اتفاق از منظر تاریخی نگاه کنیم، باید بگوییم آنها در آن زمان پیشنهاد جدید، بدیع و حتی آوانگاردی را اراdه کرده‌اند و از همین رو باید مورد توجه قرار گیرند.
وی افزود: لازم است بگویم که شرایط هنرهای نمایشی ما تا پیش از سال ۳۲، خیلی نمود و گستردگی نداشته است. به هر حال همه این شکل از فعالیت‌ها در خیابان لاله‌زار و در تئاتر فردوسی، تئاتر دهقان و تماشاخانه‌های کوچکی چون تئاتر نصر با متون غربی و ترجمه شده‌ای که معمولا خود مرحوم نوشین (به عنوان چهره شاخص آن عصر که تئاتر فردوسی را پایه‌گذاری می‌کند)، آنها را آماده می‌کرده، جریان داشته است. بنابراین تمام آنچه که از آن زمان به ما ارث رسیده است، متون غربی ترجمه شده‌ای است که پیشنهاد اجرایی به آن صورت نداشته است. شاید بتوان گفت که متون ادبی هستند که انگار برای اجرا رفتن ترجمه نشده‌اند. آقای جوانمرد در مصاحبه‌ای می‌گوید: «نوشین خودش واژه‌ها را کمی صیقل می‌داد و باتوجه به تجربه و آگاهی که داشت آماده می‌کرد که در زبان بازیگر بگردد تا بتواند واژگان را به صورتی ادا کند که آن طمطراق و عصا قورت داده‌گی که آن زمان روی صحنه در بازی بازیگران نمود داشته، کمتر شود. البته او نیز به اینکه متون غربی مرجع اصلی فعالیت هنرهای نمایشی ماست، اعتقاد داشته است.» با این همه این اتفاق تا بعد از کودتای ۲۸ مرداد ادامه پیدا می‌کند.
این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد با آتش کشیدن تئاتر سعدی و تعطیلی کلی هنرهای نمایشی در آن مقطع زمانی، جمع کوچکی به صورت اتفاقی در منزل شاهین سرکیسیان جمع می‌شوند. اکثر این افراد در آن زمان هنرجویان هنرستان هنرپیشگی بودند که از بد اتفاق به کودتای ۲۸ مرداد برخورد کرده و تمام آموخته‌های آنها بی‌ثمر و بی‌نتیجه مانده بود. در حالی که عطش کار کردن و تجربه کردن را داشتند. عباس جوانمرد، علی نصیریان، فهیمه راستکار، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، خجسته کیا تعدادی از افراد حاضر در آن جمع بودند. وقتی امروز ما به تجربیات و اتفاقاتی که در آن منزل از سر گذرانده می‌شود، نگاه می‌کنیم، می‌توانیم بگوییم که آنجا یکی از جایگاه‌ها و پایگاه‌هایی است که بسیار در تاریخ هنرهای نمایشی ما اثرگذار است. زیرا از دل آن پیشنهادهایی بیرون آمده و اجرایی می‌شود که بعدها مشخصا می‌تواند اثرگذار باشد و جریانی را در هنر تئاتر ایجاد کند.
حسن‌زاده در ادامه گفت: آنچه که از عباس جوانمرد نقل می‌شود و ما به استناد آن می‌توانیم به واژگانی چون تئاتر مردمی و ملی برسیم؛ سال‌هاست بر سر زبان‌ها بوده و از سوی دولت‌های مختلف با آن بازی می‌شود تا به تعریفی برسند ولی اساسا شاید رسیدن به یک تعریف بزرگ‌ترین اشتباهی است که در این زمینه در حال رخ دادن است. در واقع این واژگان ماحصل تلاشی است که در این چند سال در منزل شاهین سرکیسیان اتفاق می‌افتد. البته شاهین سرکیسیان هم بسیار به متون غربی اعتقاد داشته است و از همین رو شروع به کار کردن این متون می‌کند اما آنها جایی برای اراdه آنچه که تجربه کرده‌اندT ندارند. بنابراین همان منزل کوچکی را که در خیابان رشت با مادر خود زندگی می‌کند، تبدیل به محفل تمرین، گعده و گفت‌وگو و صحبت می‌کند. اما این تجربیات بی‌نتیجه بوده و به صحنه ختم نمی‌شود.
وی ادامه داد: عباس جوانمرد، به این پیشنهاد فکر کرده و به سراغ یکی از متون هدایت می‌رود و متن داستان «درد و دل‌های آ میز یدالله» را تبدیل به نمایشنامه «محلل» کرده و آن را با علی نصیریان شروع به تمرین می‌کنند. در حقیقت در آنجا این تلنگر که ما در متن نمایشی به زبان جدیدی برسیم که بتواند با گستره بیشتری از مردم عادی ارتباط برقرار کند، زده می‌شود. بنابراین تلاش برای رسیدن به این زبان در مقابل زبان ترجمه‌ای که در آن زمان وجود داشته، نقطه‌ای می‌شود که تحول اولیه را ایجاد می‌کند.
وی افزود: عباس جوانمرد می‌گوید که برای رسیدن به این زبان و در حین تمرین‌ها، با علی نصیریان به مناطق جنوب شهر می‌رفتند تا ببینند که مردم عادی چطور صحبت می‌کنند و متوجه شوند که چطور می‌شود آنها را به کلام نمایشی یا دیالوگ درآورد. در نهایت فرجام این اتفاق تبدیل به اجرایی می‌شود که به دعوت مرحوم خانلری در دانشگاه تهران روی صحنه می‌آید. جوانمرد می‌گوید وقتی اجرا تمام شد، کل سالن فردوسی دانشگاه تهران در حیرت فرو رفته بود. چون آن مراسم مربوط به بزرگداشت صادق هدایت بود و قسمتی از آن به اجرای متن «محلل» اختصاص داشت. جوانمرد می‌گوید بعد از این سکوت، وقتی نور روی ما آمد، تماشاگران بدون درنگ ایستادند و شروع به تشویق ما کردند. حتی آقای سرکیسیان هم بعد از دیدن این تشویق باور کرد که ما می‌توانیم به سراغ زبان و کاراکترهای دیگری در متون نمایشی خود برویم.
این منتقد تئاتر در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: آنها در موقعیتی این کار را انجام می‌دهند که هیچ پیشنهاد جدید و زبان متفاوتی غیر از آن زبان ترجمه‌ای روی صحنه نرفته بوده است. به این ترتیب روشنفکران آن زمان ناگهان با شکل تازه‌ای از اجرا و زبان مواجه می‌شوند. در واقع این نقطه شروعی بوده است که علی نصیریان و عباس جوانمرد تصمیم می‌گیرند تا فاز خود را از گروهی که سرکیسیان دور خود جمع کرده بود، جدا کنند و روی نمایش‌هایی کار کنند که قرار است تصویری از جامعه و مردمان خودشان ارایه دهد. این جسارت در آن مقطع زمانی به قدری اهمیت داشته است که باید بگویم شاید همین اتفاق سبب شده تا ما به مرور زمان با نمایشنامه‌نویسان و گروه‌هایی مواجه شویم که از دل این تجربه اعتقاد پیدا کردند که می‌شود اتفاق دیگری را رقم زد.
کد خبر 6095470
تداوم بارندگیها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش مییابد